(1909-1977)

nauczyciel akademicki KUL i wybitny uczony.
Urodzony w Muszkietowie na Ukrainie, związał prawie całe życie z Lublinem. Na KUL-u ukończył studia akademickie na Wydziale Filologii Polskiej, by następnie oddać się całkowicie pedagogice, najpierw jako asystent przy katedrze pedagogiki, potem osiągając wszystkie stopnie naukowe aż do tytułu profesora nadzwyczajnego, który otrzymał w roku 1977.
 W latach wojny brał udział w kampanii wrześniowej, za co odznaczono Go Krzyżem Walecznych. Pracował również przez cały okres okupacji w tajnym nauczaniu.
Reprezentatywne w tym względzie są publikacje Profesora: „Założenia i aktualne potrzeby wychowania katolickiego”, „Podstawy dojrzałej osobowości wychowawcy chrześcijańskiego”, „Problemy wychowania chrześcijańskiego w świetle dokumentów Soboru Watykańskiego II” oraz „System chrześcijańskiego wychowania” zawarty w podręczniku „Podstawy współczesnej pedagogiki”. Niezwykle cennym wkładem do wychowania chrześcijańskiego jest ujęcie w normy pedagogiki rozwoju życia wewnętrznego, którym dotąd interesowała się zasadniczo ascetyka katolicka. Tutaj należy zwrócić uwagę na opracowanie „Podstawy pedagogiczne rozwoju życia wewnętrznego”. Naukowa twórczość Profesora Kunowskiego została chyba najpełniej zaprezentowana w obszernym podręczniku: „Podstawy współczesnej pedagogiki” (Wydawnictwo Salezjańskie 1981), uznanym za „obszerną monografię dającą wielostronny wgląd w strukturę i problemy naukowe pedagogiki”.