(ur. 27 lipca 1895 – zm. po 1981), harcerz, oficer Wojska Polskiego, dyplomata. W 1938 roku został odznaczony harcerską odznaką „Wdzięczności”.

1920 – zorganizował wraz z bratem Romualdem Wileński Harcerski Batalion; dowodził w stopniu porucznika 1. kompanią 201. ochotniczego pułku piechoty

Od 1 kwietnia 1935 – w Departamencie Konsularnym Ministerstwa Spraw Zagranicznych

Od 1 października 1936 – pełnił funkcję zastępcy naczelnika Wydziału Polaków Zagranicą

Latem 1939 – wszedł w skład ośrodka sieci dywersji pozafrontowej, nazywanego „Komitetem Siedmiu” („K.7”)

Od września 1939 – przebywał na emigracji; z ramienia Komitetu Obywatelskiego był kierownikiem koła w Ośrodku w Turnu Severin

Od 1942 – pracował w Konsulacie RP w Kapsztadzie

Po 1945 – mieszkał w RPA, gdzie do 1982 roku reprezentował rząd polski w Londynie

1966 – był awansowany do stopnia majora

30 czerwca 1977 – został odznaczony przez Prezydenta RP w Londynie Krzyżem Komandorskim Orderu „Odrodzenia Polski”