Polska w wychowaniu harcerskiem (wersja papierowa)

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprinty: reprint wydania, [1934]. "Polska w wychowaniu harcerskiem".

PRZEDSŁOWIE

Zapomina się często, że harcerstwo jest nietylko systemem wychowawczym, ale i ruchem ideowym, związanym poprzez pierwsze kadry instruktorskie i czyny bojowe z całym ruchem niepodległościowym. Jako system wychowawczy stworzyło ono liczne środowiska samowychowania młodzieży, które wyciskają silne piętno na wychowaniu młodego pokolenia i niezwykle korzystnie oddziaływuje na przyśpieszenie przemian w tradycyjnych poglądach oraz instytucjach wychowawczych. Dzięki harcerstwu zagadnienie rozwoju i kształtowania charakteru coraz śmielej wysuwa się na czoło zadań wychowawczych nowej szkoły, która w tym celu zbliża się do życia, a nawet, przez liczne organizacje i prace, wiąże się z życiem realnem.

Ale harcerstwo to nietylko środowisko samowychowania, to również ruch ideowy, posiadający własny system wartości i mierników, własne hasła, znaki, symbole, zwyczaje i tradycje. W tym systemie mierników i wartości naczelną wartością jest Polska, jako konkretny warsztat wielkiej pracy harcerskiej. W promieniu tej zasadniczej i najistotniejszej wartości rozwijać się muszą nasze hasła i cała nasza działalność wychowawcza. Żeby zaś nasze hasła nie stały się pustym dźwiękiem, musimy — idąc za głosem przewodniczącego Z. H. P. dha M. Grażyńskiego — już bardzo wcześnie, a więc w pracy młodzieży harcerskiej stawiać i rozwiązywać te problematy, które byłyby „sprawdzianem rzetelności naszej wiary i prawdy naszych ideałów“. Takim naczelnym problemem, młodzieży dorastającej jest walka o światopogląd i nieodłączne od niej trudności, a nawet niebezpieczeństwa.
Wprawdzie całym swoim systemem, romantyzmem twórczego życia i zespołem treści, kształtujących kulturę codziennego życia harcerskiego, wytwarza harcerstwo postawę skłaniającą do przeciwstawiania się wszelkim zakusom materjalistycznych światopoglądów — ale to nie wystarcza. Harcerz nie przebywa stale w środowisku harcerskiem, oddziaływują na niego różne prądy i światopoglądy tak, że w pewnym momencie staje on przed możliwością, a nawet wewnętrzną koniecznością, wyboru jakiegoś światopoglądu, który wydaje mu się najbliższym harcerskiego stylu życia. Interesując się rzeczywistością dzisiejszą natrafia coraz częściej na niepokojące problemy, domagające się przemyślenia, jeśli nie rozwiązania.

Harcerstwo nie może pozostawić młodzieży dojrzewającej samej sobie z temi trudnościami światopoglądowemi, jeśli nie chce się pozbawić starszych harcerzy, którzy w obecnym ­stanie rzeczy, poza harcerstwem muszą często szukać rozstrzyg­nięć najbardziej interesujących ją problemów. Rzecz prosta, nie chodzi tutaj o narzucanie jakiegoś zamkniętego poglądu, raczej o dopomaganie młodym w ich trudnościach myślowych i wskazanie zasadniczych składników harcerskiego światopoglądu, zgodnego z naczelnemi, przewodniemi ideami harcerstwa. Światopogląd harcerski niewątpliwie wynikać będzie zarówno z dynamiki życia harcerskiego, jak i z idei współżycia międzynarodowego, którą znamionuje cześć dla twórczej pracy innych narodów.

Sądzę, że książka ta, do której z dużą przyjemnością napisałem tych kilka słów, przyczyni się do pogłębienia refleksyj światopoglądowych wśród instruktorów, działaczy harcerskich i starszej młodzieży harcerskiej.

Dr. Józef Korpała.

POLECAMY HARCERSKI KATALOG 2015 W IMPULSUE <TUTAJ>

 

Polecamy również z tej kategorii:

Inne książki tego autora: