Ideowość dzisiejszej młodzieży akademickiej a Starsze Harcerstwo (wersja papierowa)

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprinty: reprint wydania, [1927]. "Ideowość dzisiejszej młodzieży akademickiej a Starsze Harcerstwo".

Najwyższą, decydującą wartością myśli i czynów ludzkich jest czystość i głębokość idej przewodnich. Z czystej krynicy wypłynąć może wartki, burzliwy, często nawet szkodliwy prąd — ale nigdy mętny, ni wrogi. Na tem polegał przedewszystkiem wzniosły idealizm „przedwojennej“ młodzieży. Po wojnie w rozgwarze małostkowych spraw w mieliznę zmienił się głęboki nurt życia młodz. akademickiej, tak, że ogólna bezideowość i bezprogramowość ogarnęła szeroki ogół, nie wyłączając starszych harcerzy. Z czasem sytuacja zmieniać się poczęła, choć nie wszystkich objęła w orbitę swych wpływów. Obecnie nadchodzi nowy okres młodego pokolenia, sygnalizowany wzrostem prasy akademickiej.
Zagadnienia starszo-harcerskie w roku ostatnim tak dostatecznie już dojrzały, że słusznie należy obecnie przystąpić do wysunięcia i ostatecznego skrystalizowania odpowiednich tez i wniosków decydujących na przyszłość o drogach Starszego Harcerstwa.
 

Zrozumienie w tym kierunku objawia się powszechnie, niebezpieczeństwo natomiast tkwi w tem, iż o rozwiązaniu tych — nadzwyczaj poważnych - zagadnień decydować pragną ludzie mało — w tej dziedzinie — kompetentni. Na wstępie zaraz stwierdzić należy, że t. zw. „Kwestji Star. Harcerstwa“ nie wolno upraszczać wygodnie i sprowadzać tylko do zagadnienia organizacji czy reorganizacji jego struktury, względnie innych kwestyj natury formalno-administracyjnej), natomiast główną uwagę skierować trzeba na stronę ideową, życie wewnętrzne, treść pracy organizacyjnej.

Łącznie z poruszonemi zagadnieniami na plan pierwszy wysuwa się zagadnienie wartości i celowości organizacji i pracy starszo-harcerskiej. Zagadnienie to dla wielu — zwłaszcza instruktorów-wychowawców — wcale nie istnieje, inni natomiast, zwłaszcza wobec niskiego stanu kół starszo-harc. i małej wartości pozytywnej ich pracy, szybko, czasem zbyt pochopnie, rozwiązali to zagadnienie negatywne, ustosunkowując się biernie wobec St. Harcerstwa. Dowodem powyższego stanu jest fakt, że mimo to, iż setki harcerzy opuszcza corocznie drużyny, tylko mały ich proc. wstępuje do organizacji St. Harcerstwa, inni natomiast, o ile są instruktorami, a więc wychowawcami, pozostają nadal w łączności z drużynami i swymi wychowankami — reszta, największy odsetek, rozprasza się w chaosie życia akademickiego i pseudo-społecznego...

POLECAMY HARCERSKI KATALOG 2015 W IMPULSUE <TUTAJ>

Polecamy również z tej kategorii: