dysław Kazimierz Żebrowski, pseudonim „Dębiński”, „Żuk”, nauczyciel, oficer służby stałej i rezerwy artylerii Wojska Polskiego. Urodził się 17 grudnia 1883 roku w Gródku Jagiellońskim jako syn Henryka i Marii z Nieświatowskich. 25 kwietnia 1940 roku – według jednej z wersji – po opuszczeniu Lwowa został zamordowany w drodze do Paryża przez przewodnika (na tle rabunkowym). Według innej wersji ranny i ujęty, przewieziony do więzienia przy ul. Łąckiego we Lwowie, zmarł lub został zamordowany.

1894–1902 – uczył się w gimnazjum realnym w Drohobyczu
1902–1907 – studiował polonistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Lwowskiego
1 października 1905 – 1 października 1906 – służył w 11. pułku artylerii polowej we Lwowie i ukończył jednoroczną szkołę oficerską artylerii
1906/1907–1914 – uczył w Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Stanisławowie i II Gimnazjum Państwowym we Lwowie
Od 1908 – należał do „Sokoła”
1 lipca 1912 – 30 czerwca 1914 – pełnił funkcję komendanta ­Sokolich Drużyn Polowych w Stanisławowie
1914–1918 – służył w armii austriackiej, dochodząc w 1917 roku
do stopnia kapitana artylerii
1 sierpnia 1914 – 1 lipca 1915 – dowodził baterią pułku artylerii polowej na froncie rosyjskim
Do 1 listopada 1916 – był referentem artylerii w sztabie dowództwa przyczółka mostowego Przemyśl
Do 14 kwietnia 1917 – dowodził batalionem zapasowym
Do 1 listopada 1918 – pracował jako referent w sztabie 47. Brygady Artylerii na froncie w Albanii
1 listopada 1918 – powrócił do Lwowa i brał udział w organizowaniu technicznych warsztatów wojskowych w czasie obrony miasta
23 listopada 1918 – został szefem uzbrojenia w sztabie Armii „Wschód”, a od marca następnego roku szefem ekspozytury dowództwa tej armii w oblężonym Lwowie
10 czerwca 1920 – otrzymał nominację na szefa Wydziału Artylerii w sztabie Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów
2 października 1920 – został zastępcą szefa Artylerii i Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów
Od 8 czerwca 1922 – przydzielono go do Okręgowych Zakładów Uzbrojenia nr 6 we Lwowie
25 czerwca 1923 – został komendantem Korpusu Kadetów nr 1
we Lwowie
Od 15 sierpnia 1927 – kierował Okręgową Składnicą Artylerii nr 8 w Toruniu
31 października 1928 – przeniesiono go w stan spoczynku
Do 1938 – był dyrektorem prywatnego gimnazjum w Strzyżowie
1938–1939 – jako emeryt mieszkał we Lwowie
Wrzesień 1939 – pełnił funkcję spikera Rozgłośni Polskiego Radia we Lwowie, a następnie dyrektora szpitala w gmachu Politechniki Lwowskiej
Po kapitulacji Lwowa dowodził grupą organizacyjną Lwów-miasto Polskiej Organizacji Walki o Wolność.
W końcu grudnia 1939 roku został pełniącym obowiązki komendanta Obszaru nr 3 Związku Walki Zbrojnej – 1 z nominacji Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego i Komendanta Głównego ZWZ gen. Kazimierza Sosnkowskiego.
Zagrożony aresztowaniem, 11 lub 19 kwietnia 1940 roku opuścił Lwów z zamiarem udania się do Paryża.

Odznaczony Krzyżem Walecznych (1921), Złotym Krzyżem Zasługi (1926), Krzyżem Niepodległości (1937) i odznaczeniami austriackimi.

Mazur G., Węgierski J., Konspiracja lwowska 1939–1944. Słownik biograficzny, Wydawnictwo Unia, Katowice 1997, s. 235