Dr hab. Aleksander Sztejnberg od 2013 roku jest emerytowanym profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Opolskiego. W latach 2000–2014 zatrudniony był w Instytucie Humanistycznym Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa w Wałbrzychu na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Jego badania skupione są wokół problemów dydaktyki chemii i historii chemii, problematyki kształcenia na różnych szczeblach edukacji, a także komunikacji edukacyjnej i społecznej, psychologii środowiskowej, pedagogiki miejsca i pedagogiki zdrowia. Interesują go szczególnie następujące zagadnienia: życie i działalność naukowa odkrywców pierwiastków chemicznych, odkrycia w fizyce i chemii w XIX–XXI wieku, doskonalenie usług edukacyjnych i pomiar jakości kształcenia z wykorzystaniem różnych technik, indywidualizacja kształcenia, rozpoznawanie stylów uczenia się osób uczących się i stylów komunikacyjnych nauczycieli, doskonalenie kompetencji komunikacyjnych nauczycieli i ich wpływ na podniesienie jakości kształcenia, środowisko fizyczne i proksemika w komunikacji społecznej, wpływ środowiska komunikacji na skuteczność procesu kształcenia, języki naturalne i sztuczne języki przedmiotowe jako narzędzia komunikacji edukacyjnej, konstruowanie narzędzi pomiaru dydaktycznego, zastosowanie w pomiarze dydaktycznym procedur komputerowego testowania adaptacyjnego i osiągnięć współczesnej teorii testu, a w szczególności 1-parametrowego modelu logistycznego IRT (modelu Rascha) w analizie wyników testowania, konstruowaniu testów i realizacji procesu testowania. W latach 1990–2000 był organizatorem Międzynarodowych Seminariów i Konferencji poświęconych Problemom Dydaktyki Chemii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu i na Uniwersytecie Opolskim. Jego dorobek naukowy liczy 212 pozycji, w tym 33 publikacje zwarte, a także artykuły i komunikaty – zarówno krajowe, jak i zagraniczne.