Jan Paweł Mauersberger, pseudonim ksiądz Longin, ksiądz katolicki, kapelan wojskowy, podpułkownik, doktor teologii, harcmistrz Rzeczypospolitej, przewodniczący ZHP, Naczelny Kapelan ZHP. Urodził się 4 września 1877 roku w Warszawie w rodzinie Wiktora, prawnika, sędziego, działacza społecznego, i Marii Kazimiery z Reinhardtów. Zmarł 12 sierpnia 1942 roku, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim.

Podczas studiów w Rzymie uzyskał doktorat z teologii i prawa kanonicznego (studiował także filozofię).
1903    –    po powrocie do Warszawy nauczał religii w warszawskich szkołach
1912    –    w szkole E. Konopczyńskiego zetknął się z tajnym skautingiem – Drużyną im. Ks. Józefa Poniatowskiego (przyszłą 3. Warszawską Drużyną Harcerzy).
Latem 1914 – był kapelanem na skautowym kursie instruktorskim w Skolem, w którym uczestniczyli kandydaci na instruktorów z wszystkich trzech zaborów
1915    –    został powołany w skład Naczelnej Rady Skautowej w Warszawie
1–2 listopada 1916 – doprowadził do Zjazdu Zjednoczeniowego organizacji działających w Kongresówce i połączenia ich w ZHP
1916    –    wybrano go pierwszym komendantem ZHP
1917    –    radą i pomocą materialną przyczynił się do założenia w Warszawie Komisji Dostaw Harcerskich
1918    –    doprowadził do powstania Naczelnego Inspektoratu Harcerskiego
Latem 1918 – uczestniczył jako kapelan obozu w kursie instruktorskim w Staszowie
1 czerwca 1919 – związał się z wojskiem, uzyskał stopień podpułkownika
1920–1924 – był kapelanem 1. pułku inżynierii, proboszczem Warszawskiej Szkoły Podchorążych, starszym kapelanem Inspektoratu Lotnictwa, a także wiceprzewodniczącym ZHP
1920–1939 – z przerwą w latach 1929–1931 należał do Rady Naczelnej ZHP
1923    –    został przewodniczącym ZHP
19 kwietnia 1925 – 19 września 1925 – był Naczelnym Kapelanem ZHP
25 kwietnia 1927 – 29 grudnia 1929 – ponownie wybrano go przewodniczącym ZHP
1931–1939 – pełnił funkcję wiceprzewodniczącego ZHP
1940    –    jeszcze raz został przewodniczącym ZHP (już pod kryptonimem Szare Szeregi)
Podczas okupacji niemieckiej poszukiwany przez gestapo ukrywał się w Konstancinie pod Warszawą.

Odznaczenia: Krzyż Niepodległości, Harcerska Odznaka „Wdzięczności” (1921), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1929), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu (1938), Honorowy Krzyż Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość (1938), Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2009).

Wydawnictwa: Katechizm harcerski, czyli co każdy harcerz wiedzieć powinien, Longin ks. (pseudonim), [s.n.], Warszawa 1917; Katechizm harcerski, czyli co każda harcerka wiedzieć powinna, Longin ks. (pseudonim), Warszawa 1917; Związek zuchów, czyli młodych skautów. Ustawa ułożona, jako szkic, przez..., Warszawa 1919, pismo maszynowe powielane; Komentarz do Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego, Główna Kwatera Szarych Szeregów, Warszawa 1942, wyd. pośmiertnie;  Związek zuchów czyli młodych harcerzy. Dzielny chłopiec lub dzielna dziewczyna jest zuchem..., Warszawa 1919.
Od 1917 roku publikował w „Harcerzu”, „Harcmistrzu”, jednodniówkach i innych pismach harcerskich.

Wojtycza J. (red.), Harcerski słownik biograficzny, t. 1, Muzeum Harcerstwa – Marron Edition, Warszawa 2006,